Podstawowe funkcjonalne style języka i ich cechy stylistyczne

Uczeni rozróżniają różne style językowe, ale najogólniejszą ideę określa pięć stylów funkcjonalnych, dlatego do konkretnych koncepcji stylistycznych należą następujące style:

naukowy,

oficjalny biznes,

publicystyczny,

mówiony (mówiony),

styl fikcji.

Style funkcjonalne i czynniki je determinujące kształtowały się na przestrzeni wieków.

Jeśli przyjrzeć się bliżej ich cechom, można zauważyć, że naukowe, urzędowo-biznesowe, dziennikarskie mają ze sobą wiele wspólnego:

przewaga języka pisanego,

monolog jako wiodący typ języka,

ogólna komunikacja.

Czasami są one zgrupowane pod wspólną nazwą „style książkowe”, w przeciwieństwie do ich języka potocznego. Łatwo zauważyć szczególną pozycję stylu prozy.

Każdy z nich ma swoje szczególne cechy stylistyczne. Na przykład dla stylu naukowego - to dokładność, podkreślona logika, dowodliwość, jednoznaczność, abstrakcyjność (uogólnienie); dla oficjalnego stylu biznesowego - dyrektywność, standaryzacja, brak emocji, dokładność, która nie pozwala na błędne interpretacje; dla konwersacji - spontaniczność (nieprzygotowanie), ustawienie dla komunikacji nieformalnej, dla dziennikarstwa - połączenie ekspresji i standardu; dla fikcji - obrazy.

W ramach każdego stylu możliwe są mniejsze odmiany - tła, które determinują konkretne cele (większe udziały niż ogólny cel stylu), specyfika autora i odbiorcy.